Biblia, jaką znamy, jest zatem jedynie przerobioną wersją, sformatowaną przez potężnych, aby przekazać tylko to, co wspierało ich cele. Oryginalne teksty, kroniki mające na celu opisanie historii ludu, były modyfikowane i częściowo usuwane na przestrzeni wieków, aby narzucić dogmatyczną monoteistyczną wizję. Interwencje teologów i ideologów na przestrzeni wieków, poprzez swego rodzaju współpracę, nadały narracji jednorodną formę, przekształcając zbiór wydarzeń historycznych w teologiczny fundament.
Sprzeczności monoteizmu i pomieszanie tłumaczeń
Podczas czytania Biblii w języku hebrajskim fragmenty wyraźnie ukazują wielość Elohim, ale biblijni autorzy często modyfikowali te wersety, aby uczynić je zgodnymi z narzuconym monoteizmem. Na przykład terminy takie jak „Pan” lub „Wieczny” odnoszą się do imienia Jahwe, które nie jest imieniem wyższej siły, ale raczej jednostki z krwi i kości. Co więcej, imię Jahwe zostało najwyraźniej przepisane wieki po tym, jak zostało wypowiedziane po raz pierwszy, a samogłoski dodano dopiero około 1700 lat później, co jeszcze bardziej pogłębia zamieszanie.
Według niektórych wersetów z Księgi Powtórzonego Prawa Jahwe rości sobie prawo tylko do małej części ludzkości, chociaż często jest przedstawiany jako stwórca całej ludzkości. Ten „jeden” bóg przypieczętował sojusz z małym ludem, którego używa jak armii do podbijania terytoriów w powtarzających się krwawych łaźniach. Ten paradoks między uniwersalnym bogiem a jego wyłącznym zachowaniem wobec jednego ludu wywołuje rażące nieścisłości, które dogmatyzm próbował zamaskować, przypisując je metaforom i alegoriom.
