trudności z koncentracją;
problemy z pamięcią;
bóle i zawroty głowy;
zaburzenia żołądkowo-jelitowe (bóle brzucha, zaparcia, biegunka);
trudności w oddychaniu (duszność, ból w klatce piersiowej);
ból szczęki;
częsta potrzeba oddawania moczu;
bolesne miesiączki;
mrowienie w kończynach;
nadwrażliwość na hałas, światło i zapachy;
nietolerancja zimna i ciepła.
Według strony internetowej Vidal.fr osoby cierpiące na fibromialgię są czterokrotnie bardziej narażone na lęki i depresję niż reszta populacji. Czując bezradność wobec objawów, mają tendencję do izolowania się od społeczeństwa.
Co jest przyczyną fibromialgii?
W większości przypadków fibromialgia rozwija się stopniowo, bez wyraźnej przyczyny. Jak wyjaśnia Arthritis Society of Canada, „czasami pojawia się po chorobie, urazie lub stresującym i bardzo emocjonalnym przeżyciu”. Chociaż nadal nie jest jasne, co wywołuje ten stan, „najnowsze badania sugerują, że sygnały bólowe są słabo przekazywane przez komórki nerwowe i zamiast zanikać z czasem, ulegają wzmocnieniu”. Skutek: układ nerwowy ulega przeciążeniu, mózg nie jest w stanie odczytywać przesyłanych do niego sygnałów i intensywniej interpretuje bolesne doznania.
Jak diagnozuje się fibromialgię?
Po wykluczeniu innych patologii (np. na podstawie negatywnych wyników badań laboratoryjnych i/lub zdjęć rentgenowskich) lekarz podejrzewa fibromialgię u osób, które odczuwają rozproszony ból przez co najmniej trzy miesiące, szczególnie jeśli towarzyszą mu inne objawy, zwłaszcza zmęczenie.
